Z życia świetlicyZ życia szkoły

Dzień Wiatru

Kochane Dzieci …

15 Czerwca obchodzimy Dzień Wiatru.

Zapraszamy Was do zapoznania się z ciekawostkami dotyczącymi tego żywiołu.

 

Ludwik Jerzy Kern „Panie Wietrze”

Panie Wietrze, panie Wietrze,
Czemu pan nie chodzi w swetrze?

Czemu pan udaje zucha,
Skoro sam pan chłodem dmucha?

Sam oziębia pan powietrze,
Oj, ostrożnie, panie Wietrze!

Gnając chmurki gdzieś po niebie,
Chce pan sam przeziębić siebie?

Jednak lepiej panie Wietrze,
O tej porze chodzić w swetrze.

Ani się pan sam spodzieje,
Jak pan siebie sam zawieje.

Liczka ma pan coraz bledsze,
Panie Wietrze…

 

  1. Co to jest wiatr? – Wiatr to ruch powietrza.
  2. Skąd się bierze wiatr? – Za pogodę na Ziemi odpowiedzialne jest Słońce. Bez niego nie byłoby wiatru, deszczu, śniegu czy burz. Wszystkie te zjawiska możliwe są wyłącznie dzięki temu, że promienie słoneczne utrzymują powietrze w ciągłym ruchu.
  3.  Jak zobaczyć wiatr? – Wiatru nie widzimy ale czujemy go na twarzy, widzimy, jak porusza liśćmi, wiatrakami, jak wydyma żagle, gdy dmuchamy balon.
  4. Co to jest wiatr halny? – Wiatr halny , wiejący polskich górach, w Karpatach i Sudetach . Najgwałtowniejsze wiatry tego typu wieją na Podhalu , gdzie opadają ze szczytów Tatr . Jest to ciepły, suchy i porywisty wiatr, wiejący ku dolinom . Niekiedy przynosi znaczne zniszczenia: zrywa dachy, niszczy lasy (tworząc wiatrołomy).
  5. Jak zmierzyć prędkość wiatru? – Anemometr, także wiatromierz – przyrząd służący do mierzenia prędkości ruchu gazów i cieczy, a zwłaszcza wiatru. Niektóre anemometry wskazują również kierunek ruchu. Anemometr, który rejestruje graficznie prędkość lub kierunek wiatru, nazywa się anemografem. Prędkość wiatru wyrażamy w metrach na sekundę, można ją również podawać w kilometrach na godzinę, milach morskich na godzinę czyli w węzłach.

 

ZABAWY Z POWIETRZEM

Bulgotanie – udowadniamy ze powietrze istnieje. Ustawiamy na stoliku przezroczystą szklankę napełniona wodą
i dmuchamy na jej powierzchnię – na tafli wody ukazują się małe fale. Następnie bierzemy słomkę i zanurzamy ją w wodzie i wydychamy powietrze woda bulgocze.

Wydychane przez nas powietrze ukazuje się w postaci bąbelków i wypływa na powierzchnię. Powietrza normalnie nie widać, bo jest bezbarwne , dopiero w momencie pojawiania się bąbelków możemy je zauważyć.

 

Gotująca się woda – Nastawmy wodę w czajniku.  Zaobserwujmy  parę wodną parę wodną. W momencie gdy woda się gotuje i z czajnika wydobywa się para. Jeśli pogotujemy ją dłużej możemy pokazać jak na ścianach, okapie skrapla się para wodna – skraplanie to kolejna właściwość powietrza.

 

Magiczny balonik – Wstawiamy pustą odkręconą plastikową butelkę na 20 minut do zamrażalnika. Po jej wyjęciu na szyjkę zakładamy balonik i wstawiamy butelkę do miski z ciepłą wodą. Balonik magicznie się sam nadmuchuje. Zimne powietrze zajmuje mniej miejsca, jego podgrzewanie powoduje że część powietrza z butelki pod wpływem ciepła rozszerza się również do balonika. Sprężanie i rozprężanie pod wpływem temperatury.

 

Dmuchamy balon – Napompowany lekko balonik, zawiązany sznurkiem lub wstążką, staramy się gnieść i nadawać mu inny kształt. Balonik bez problemu przybiera różne kształty. To jak można zmieniać kształty powietrza my sprawdziliśmy na dużej dmuchanej piłce.

 

Powietrze – eksperymenty dla klas I-III edukacja wczesnoszkolna:

 

Skąd ten wiatr?

 

Domisie: Dobry i zły wiatr: 

 

Co by było, gdyby nie było wiatru? 

 

 Marta Guzowska

 

Poleć tą stronę znajomym